شوق باز آمدن سوی توام هست ولی

سردی تلخ کدورت در تو

پای پوینده ی راهم بسته

ابر خاکستری بی باران

راه بر مرغ نگاهم بسته 

(شاعرش نمی دونم کیه. شاید حمید مصدق باشه)